Ἡ προδοσία τῆς ἐν Χριστῷ φιλίας
Δημήτριος Β. Ἐμμανουήλ,
(Λειτουργὸς Μέσης Ἐκπαίδευσης ΠΕ11)
Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Γιὰ μία ὀρθὴ προσέγγιση τῆς ὑπόθεσής μας ἂς
ἀναλογιστοῦμε ἀρχικά, τὴν Συνοδικὴ καταδίκη (ἀφορισμὸς – ἀνάθεμα) τῆς αἱρέσεως
τοῦ Ἀρειανισμοῦ. Ὅτι οἱ Πατέρες ἐξέτασαν, ἐρεύνησαν καὶ κατέληξαν στὸ ὅτι
«πατέρας» αὐτῆς τῆς φοβερῆς (ἀντιτριαδικῆς) αἵρεσης ἦταν ὁ Ἄρειος. Ὅτι αὐτὸς
ἦταν ὁ «ὑπερήφανος ἄνθρωπος», τοῦ ὁποίου ὁ νοῦς γέννησε αὐτὴν καὶ ὅτι αὐτὸν ὡς
πρωταίτιο τὸν δίκασαν καὶ ἔπειτα δικαίως, ὡς ἀμετανόητο τὸν καταδίκασαν. (Ἡ
ἀσυγχώρητη ἁμαρτία του δὲν ἦταν ἡ αἵρεση, ἀλλὰ ἡ ἀμετανοησία). Ὅτι μετὰ
τὴν καταδίκη του, τιμώρησαν – ἀφόρισαν καὶ ὅλους ἐκείνους ποὺ τὸν πίστεψαν –
ἀκολούθησαν.
Ἂς ἀναλογιστοῦμε τέλος τὰ περὶ ὁρισμοῦ τῆς λέξεως
κερκόπορτα. Ὅτι εἶναι μία «πύλη». Ὅτι εἴναι «τὸ εὐαίσθητο, τὸ ἀδύνατο σημεῖο
μίας καλὰ ὀργανωμένης ἄμυνας». Ὅτι κάποτε ὑπῆρξε μία πύλη «στὰ τείχη τῆς
Κωνσταντινούπολης ποὺ ὑποτίθεται πὼς βρῆκαν οἱ Τοῦρκοι ἀφύλακτη καὶ μπῆκαν
μέσα».
Ἂς ἐξετάσουμε… Ἂς ἐρευνήσουμε… Γιὰ νὰ καταλήξουμε…
Ἂς ἐξετάσουμε λοιπὸν γιὰ νὰ καταλήξουμε ὅτι ἡ
«κερκόπορτα» ποὺ βρῆκαν ἀφύλακτη οἱ ἐχθροὶ τοῦ φιλοθρήσκου, φιλαρέτου καὶ
φιλοχρίστου γένους μας, τοῦ ἀφρούρητου κράτους μας ἦταν αὐτὴ τῆς «Μέσης
Ἐκπαίδευσης». Ὅλων δηλαδὴ τῶν Γυμνασίων τῆς χώρας μας ποὺ γιὰ τρία συνεχόμενα
χρόνια ἐφάρμοσαν τὸν ὀνομαστὸ θεσμὸ τῶν (σεξουαλικῶν) «Θεματικῶν ἑβδομάδων».
Αὐτὴ λοιπὸν τὴν πύλη τῆς σχολικῆς κοινότητας (ποὺ πλέον λένε πὼς τὴν φυλάγουν
οἱ ἀνοικτόμυαλοι Καθηγητές, Γονεῖς καὶ Μαθητὲς) βρῆκαν διάπλατα
ὀρθάνοικτη οἱ ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ μπῆκαν μέσα. Ποῦ μέσα; Στὶς καρδιὲς τῶν
ἀθῴων καὶ ἀνεύθυνων παιδιῶν!
Μπορεῖ, «Οἱ 175 ἀνάξιοι καὶ προδότες τῆς
ὑψηλῆς ἀποστολῆς τους πολιτικοί, (νὰ) ἐπέδειξαν πρωτοφανῆ ἀσυνειδησία καὶ ἠθικὴ
ἀναλγησία, ἀφοῦ ἐν γνώσει τῶν καταστροφικῶν, γιὰ τὴν ἠθική, ψυχικὴ καὶ
βιολογικὴ ὑπόσταση τῶν μελῶν τῆς κοινωνίας καὶ κατὰ κύριο λόγο τῶν ἀθῴων καὶ
ἀνεύθυνων παιδιῶν, συνεπειῶν τοῦ συγκεκριμένου νομοθετήματος, τὸ κατέστησαν
νόμο τοῦ κράτους» [1], ἀλλ’ ὅμως πρὶν ἀπ’ αὐτοὺς «ἀνάξιοι καὶ προδότες» φανήκαμε ὅλοι ἐμεῖς οἱ
καθηγητὲς Γυμνασίου ποὺ ἐφαρμόσαμε τὸν ἄθεσμο θεσμὸ ποὺ ὡς
«τρίτο ἄξονα» ἢ καλύτερα «Τρίτη διαθήκη» του, εἶχε τὶς ἔμφυλες ταυτότητες.
Καὶ πράγματι, ὁ δρόμος τῶν ἐχθρῶν τοῦ
Χριστοῦ καὶ τοῦ Εὐαγγελίου Του, ἄνοιξε διάπλατα. Τὰ στρατεύματά τους εἰσῆλθαν
ἐντὸς τῆς ἁγίας πόλης (ἐνν. τοῦ ἑνιαίου ἑλληνικοῦ Σχολείου) καὶ αἰχμαλώτισαν
τοὺς μικροὺς καὶ μεγάλους πολίτες της, μαθητὲς καὶ καθηγητές, γονεῖς καὶ
κηδεμόνες ἁλυσοδένοντάς τους μὲ τὰ δεσμὰ τοῦ πρώτου σοδομιτικοῦ Νόμου τῆς «Ἀλλαγῆς φύλου ἀπὸ τὸ 15ο ἔτος» (Νόμος
4491/2017 ‘Νομικὴ ἀναγνώριση τῆς ταυτότητας φύλου’).
Ἂς ἐρευνήσουμε λοιπόν, πῶς φθάσαμε τὸ «ἑνιαῖο σχολεῖο»
νὰ κομματιαστεῖ σὲ χιλιάδες «σχολικὲς μονάδες» (προτεσταντικοῦ τύπου) μὲ
δικαίωμα αὐτοπροσδιορισμοῦ, δηλαδὴ στὸ νὰ ἀποφασίζει ἡ σχολικὴ κοινότητα
(καθηγητές, μαθητὲς καὶ γονεῖς) ὅ,τι θέλει, νὰ κάνει ὅ,τι θέλει (ἐννοεῖται εἰς
τὸ ὄνομα τοῦ «σεβασμοῦ» τῆς σχολικῆς ἰδιαιτερότητας- διαφορετικότητας), νὰ
ἐπιλέγει καὶ νὰ ἐφαρμόζει ὅ,τι προγράμματα θέλει.
Πῶς φτάσαμε ἐμεῖς οἱ 64.393 ταλαίπωροι ἐκπαιδευτικοὶ
τῆς «Μέσης» νὰ σκύψουμε τόσο χαμηλὰ τὴν μεσούλα μας – λόγῳ ὑποχρεωτικότητας,
δηλαδὴ ἀπειλῆς ἀπολύσεων – καὶ νὰ καταρτίσουμε ἑβδομαδιαῖο σοδομιτικὸ πρόγραμμα
μαθημάτων (τὸ ὁποῖο κατ’ ἀπαίτηση τοῦ ὑπουργοῦ ἔπρεπε νὰ σταλεῖ 2 μῆνες
νωρίτερα καὶ πάλι κατ’ ἀξίωση τοῦ ἰδίου νὰ εἶναι προϊὸν συνεργασίας ὅλων τῶν
μελῶν τῆς σχολικῆς κοινότητας) καὶ μάλιστα νὰ βεβαιώνουμε πὼς πράγματι εἶναι
προϊὸν «συνεργασίας», ἐξαπατώντας τοὺς πάντες;
Πῶς ἔγινε καὶ τὸ σχολεῖο μας ἀπὸ ἑλληνικό, παράγινε
«πολύχρωμο» καὶ «εὐρωπαϊκό»; Πῶς ἔγινε
δηλαδὴ ἡ μετάβαση καὶ τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀπὸ Ὀρθόδοξο μετουσιώθηκε σὲ
Οἰκουμενιστικὸ – πανθρησκειακό; Πῶς τὸ Μάθημα
τῆς Ἱστορίας ἀπὸ Ὁμοφυλοπατριωτικομακεδονικὸ ἔγινε
Ἑτεροφυλοβορειοσλαβομακεδονικό; Πῶς οἱ ἀσκήσεις
γιόγκα ἀπὸ τελετουργικὲς βαπτίστηκαν ὡς «γυμναστικὲς» ἀπὸ τοὺς Γυμναστὲς καὶ ὡς
«τεχνικὲς χαλάρωσης» ἀπὸ τοὺς Διευθυντές; Πῶς πάλι
ἔφτασαν οἱ (χριστιανοὶ) Φιλόλογοι νὰ κάνουν λόγο γιὰ ἀντιρατσιστικὲς
συμπεριφορὲς καὶ νὰ μοιράζουν ἔντυπο ὑλικὸ σφραγίζοντας λόγια ὅπως αὐτά: «Μὲ τὸν ὅρο «θρησκευτικὸς ρατσισμός», ἀναφερόμαστε στὴ
διαφοροποίηση τῶν ἀνθρώπων μὲ γνώμονα τὶς θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Ὁ
καθένας, ἔχει τὶς δικές του πεποιθήσεις (Χριστιανισμός, Ἰσλαμισμός,
Προτεσταντισμὸς κ.ο.κ) ὡστόσο, αὐτὸ δὲν σημαίνει πὼς κάποια θρησκεία ἢ σύνολα
πιστῶν εἶναι ἀνώτερα ἀπὸ κάποια ἄλλα. Τὰ ἀποτελέσματα τοῦ θρησκευτικοῦ
ρατσισμοῦ, πολλὲς φορὲς εἶναι οἱ ἀντιπαλότητες ἀλλὰ καὶ ἡ διχόνοια μεταξὺ τῶν
λαῶν. Ὅλοι μας πρέπει νὰ προσπαθήσουμε νὰ ἐξαλείψουμε τὸν ρατσισμό, θρησκευτικὸ
καὶ μή, συνειδητοποιώντας ὅτι εἴμαστε ἴσοι». Ὅ,τι δηλαδὴ φανερὰ καὶ
δημόσια ὑποστήριξε ὁ «ἑωσφόρος» τῆς Ἀμερικῆς. «Ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριάρχη
Κωνσταντινουπόλεως στὶς 15 Ἰουλίου 2021 στὴ Νέα Ὑόρκη στὴ Διεθνῆ Διάσκεψη
Κορυφῆς γιὰ τὴ Θρησκευτικὴ Ἐλευθερία», μεταξὺ ἄλλων εἶπε: «Ὅταν ἀνυψώνεται μία
θρησκεία πάνω ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες, εἶναι σὰν νὰ ἀποφασίζεται ὅτι ὑπάρχει μόνο
ἕνα μονοπάτι ποὺ ὁδηγεῖ στὴν κορυφὴ τοῦ βουνοῦ» [2].
Γιὰ νὰ καταλήξουμε λοιπόν, θὰ πρέπει νὰ
γνωρίζουμε… πῶς ψηφίστηκε ὁ νόμος τῆς «Ἀλλαγῆς φύλου»…
(ὅπου τὰ ἀγόρια γίνονται κορίτσια καὶ τὰ κορίτσια ἀγόρια χάρη στὴν
προσθαφαίρεση ὀργάνων. Μία ἀκόμη δηλαδὴ «καλὴ πρακτικὴ» τῆς
ἐπιστήμης τῶν μεταμοσχεύσεων, ποὺ ὅμως καθιστᾶ τὰ παιδιὰ ἀνάπηρα καὶ
ἀνίκανα πρὸς τεκνογονία. Ἐφόσον τὰ ἀγόρια ἀφαιροῦν τὸ πέος καὶ τὰ
κορίτσια τοὺς μαστοὺς καὶ τὴν μήτρα – καὶ κανεὶς δὲν γνωρίζει τὴν τύχη τῶν
ὀργάνων τους, ἐφόσον ὑπάρχει ἡ δυνατότητα μεταμόσχευσης σὲ ἄλλα σώματα,
ἀνεξαρτήτως φύλου τοῦ λήπτη)
Ἰδού. Οἱ πολύχρωμοι ἐμπνευστὲς τοῦ
τρίχρονου θεσμοῦ τῆς «θεματικῆς ἑβδομάδας», μετὰ τὴν κατ’ ἔτος ὑλοποίηση τῶν
προγραμμάτων (ἀπὸ τὶς σχολικὲς μονάδες) προχώρησαν σὲ ΕΡΕΥΝΑ καὶ κατέληξαν –
ἀπέδειξαν ὅτι ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία ἔχει πλέον «ὡριμάσει», καὶ πὼς ἕνα μικρὸ ποσοστὸ καθηγητῶν καὶ γονέων
ἀντέδρασαν, καὶ ἕνα ἀπειροελάχιστο ποσοστὸ μαθητῶν… «Ὅλα καλά»! Τὸ (σχολικὸ
ἔτος) 2016-17 ξεκίνησε ἡ πρώτη ἐπιχείρηση ἅλωσης τῆς Ἐκπαίδευσης (ἡ πρώτη
θεματικὴ ἑβδομάδα εἶχε τὸ γενικὸ τίτλο: «Σῶμα καὶ ταυτότητα») καὶ στέφθηκε μὲ
ἐπιτυχία. Στὶς 13-10-2017 «Δημοσιεύθηκε στὴν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως ὁ Νόμος
4491/2017 γιὰ τὴ Νομικὴ ἀναγνώριση τῆς ταυτότητας φύλου» [3]…
Τὴ συνέχεια τὴν γνωρίζετε.
Α. Ὁ σοδομικὸς θεσμὸς ὑλοποιήθηκε γιὰ
ἀκόμη δύο σχολικὲς χρονιές, (2017-18 καὶ 2018-19) ὥστε μικροὶ καὶ μεγάλοι νὰ
γνωρίσουν καλύτερα τὴ σοδομιτικὴ «ΑΒ» καὶ
μαζὶ ὅλες τὶς «καλὲς πρακτικὲς» τῶν σαρκολατρῶν, τῶν ἄφιλων αὐτῶν ἀνθρώπων,
ἐννοεῖται πρὸς τὴν ἐν Χριστῷ ζωή.
Β. «Τὴ σχολικὴ χρονιὰ 2021-2022 ἐντάχθηκε
στὰ Προγράμματα Σπουδῶν τῶν ἑλληνικῶν σχολείων τὸ μάθημα τῆς σεξουαλικῆς
διαπαιδαγώγησης στὸ πλαίσιο τῆς διδασκαλίας τῶν Ἐργαστηρίων
Δεξιοτήτων. Τὸ μάθημα δὲν εἶναι ὑποχρεωτικὸ καὶ ἂν ἐπιλεγεῖ ἀπὸ τοὺς
ἐκπαιδευτικοὺς τότε διδάσκεται μόλις 7 ὧρες τὸ χρόνο»[4].
Γ. Στὶς 15 Φεβρουαρίου 2024 ὁ κ.
Μητσοτάκης σὲ ἀνάρτησή του μετὰ ἀπὸ τὴν ὑπερψήφιση τοῦ νομοσχεδίου γιὰ τὰ
ὁμόφυλα ζευγάρια εἶπε: «Εἴμαστε περήφανοι γιατί τὸ ν/σ ποὺ ψηφίσαμε ἀποτελεῖ ὁρόσημο γιὰ
τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα καὶ ἀντικατοπτρίζει τὴ σημερινὴ Ἑλλάδα. Μία
προοδευτική, δημοκρατικὴ χώρα, προσηλωμένη στὶς εὐρωπαϊκὲς ἀξίες»[5].
Ἐν τέλει, ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ –
ΑΦΟΡΙΣΘΟΥΝ (ΑΝΤΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ) ΕΙΝΑΙ…
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ἀγαπητοί, ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος μιλάει γιὰ τὴ νεότητα,
γιὰ τὴν φιλία τῶν νέων (ὄχι τὴν «ἁπλὴ» ἀλλὰ τὴν ἐν Χριστῷ) καὶ τονίζει ὅτι ἡ
φιλία εἶναι ὁ χῶρος ἐκεῖνος ὅπου πραγματώνεται ἡ ἀληθινὴ ἐν Χριστῷ ἀγάπη, ἡ
ἀγάπη τοῦ πλησίον, καὶ καταλήγει, ὅτι εἶναι ἀδύνατο νὰ μισήσει κάποιος αὐτὸν
ποὺ ἀγαπᾶ.
Δυστυχῶς μὲ δική μας εὐθύνη, ἐννοοῦμε τῶν
καθηγητῶν Γυμνασίου, τὸ μήνυμα τῆς ἁπλῆς σοδομιτικῆς φιλίας πέρασε ὄχι μόνο στὰ
παιδιά σας, ἀλλὰ καὶ σὲ ὁλόκληρη τὴν κοινωνία… Σᾶς ὑπενθυμίζω ἕνα διάλογο ποὺ ὑπῆρχε ἐντὸς τῶν ἐγκεκριμένων
πολύχρωμων ἐγχειριδίων τοῦ Ὑπουργείου μας: Ἕνα παιδάκι 5 μὲ 7 χρονῶν βαδίζει μὲ
τὴν μητέρα του στὸ πεζοδρόμιο. Λίγο πιὸ μπροστὰ βαδίζει ἕνα σοδομιτικὸ ζευγάρι
χεράκι – χεράκι. Ἡ μητέρα λέγει στὸ παιδί: Εἶναι ὁμοφυλόφιλοι! Καὶ τὸ παιδὶ τῆς
ἀπαντάει: Ναί, τὸ γνωρίζω, εἶναι φίλοι μου…
Ἀδελφοί, τὸ πρόβλημά μας δὲν εἶναι τόσο ὁ σοδομιτισμὸς
(τουτέστιν ἁμαρτία), ἀλλὰ ὁ φιλοσοδομιτισμὸς (τουτέστιν βλασφημία), δηλαδὴ ἡ
φιλομοφυλοφιλία καὶ οἱ φιλομοφυλόφιλοι ποὺ σκόπιμα ὀργάνωσαν τοὺς ἀνθρώπους
αὐτοὺς σὲ μία «πολύχρωμη σεξουαλικὴ κοινότητα», τοὺς ἔδωσαν καὶ τοὺς δίνουν
συνεχῶς «δικαιώματα», γιὰ νὰ διαστρέψουν καὶ στρέψουν τὰ ἀνυπεράσπιστα παιδιά
μας ἐναντίον ὅλων ἐκείνων τῶν ρατσιστῶν ποὺ «κατὰ κανόνα» δὲν ἔχουν ἀγάπη γιὰ
τὸν πλησίον. Ἐναντίον δηλαδὴ τῶν πιστῶν ἀκολούθων τῶν ἁγίων Πατέρων, τῶν
Ἀποστόλων, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ποὺ μέλλει νὰ κρίνει καὶ νὰ
κατακρίνει, ὄχι τὸν μετανοημένο ἁμαρτωλό, ἀλλὰ τοὺς ἀμετανόητους φίλους τῆς
ἁμαρτίας – ἀνομίας, τοὺς ἄφιλους ἢ ἀλλιῶς ἐχθροὺς τοῦ Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Οἱ πρῶτοι λοιπὸν ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ
τιμωρηθοῦν καὶ νὰ ἀφορισθοῦν (ἔχοντας ἀποδείξεις καὶ ὄχι ἐνδείξεις),
εἶναι οἱ (ἀμετανόητοι) ἐμπνευστὲς καὶ οἱ συντελεστὲς τοῦ τρίχρονου
ἄθεσμου θεσμοῦ, ἀνεξαρτήτως φύλου καὶ ἡλικίας. (Θυμίζουμε ὅτι
οἱ μαθητὲς ποὺ δὲν προσδιορίζονταν ὡς ὁμοφυλόφιλοι ἔδωσαν τὸν πιὸ σκληρὸ ἀγῶνα
ὑπὲρ τοῦ σοδομικοῦ θεσμοῦ, ἐναντίον φυσικὰ τῶν καθηγητῶν ποὺ διαφωνοῦσαν λόγῳ
«θρησκείας». «Μὲ αὐτὰ ποὺ λέτε πληγώνετε τὰ παιδιὰ καὶ τὰ κάνετε νὰ κλαῖνε»
ἔλεγαν στοὺς ἐν λόγῳ λειτουργούς! «Ἐμεῖς, σᾶς ἀγαποῦμε», ἔλεγαν πάλι σὲ
συμμαθητὲς ποὺ – προσοχὴ – οἱ ἴδιοι δὲν αὐτοπροσδιορίζονταν ὡς ὁμοφυλόφιλοι! Ἁπλὰ λόγῳ χαρακτηριστικῶν «σώματος» ἢ ἄλλων «ψυχικῶν»
φαινομένων τοὺς ἀπέδιδαν τὴν ταυτότητα – ἐτικέττα τοῦ ὁμοφυλόφιλου, πιέζοντάς
τους ἐν τέλει νὰ ἀποδεχθοῦν κάτι ποὺ δὲν εἶναι).
Εἶναι οἱ (ἀμετανόητοι) ἐμπνευστὲς καὶ οἱ
συντελεστὲς τῆς ἔνταξης στὰ Προγράμματα Σπουδῶν τῶν ἑλληνικῶν σχολείων τοῦ
«μαθήματος» τῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης. Καὶ
μαζὶ μὲ αὐτοὺς ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ φιλοπροοδευτικοὶ
καθηγητές, δάσκαλοι καὶ νηπιαγωγοί, ποὺ ἐπιλέγουν νὰ διδάξουν σοδομικὲς
ἑνότητες τοῦ ἐν λόγῳ «μαθήματος» ἔστω καὶ μία διδακτικὴ ὥρα τὸ
χρόνο.
Κι ἔπειτα εἶναι ὅσοι (χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι) ἰατροί, νοσηλευτὲς καὶ λοιποὶ ποὺ
ἐργάζονται σὲ κέντρα (ψυχικῆς καὶ σωματικῆς) ὑγείας καὶ ἐπιχειροῦν «ἀλλαγὲς
σώματος» καὶ «προσωπικότητας».
Ὅσοι, (Χ.Ο.) δημοσιογράφοι καὶ λοιποὶ
ἀστέρες τοῦ κινηματογράφου ἐκδηλώνουν
αἰσθήματα ἀφιλίας πρὸς τὸν φιλόχριστο λαὸ τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ
μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ μάλιστα δημόσια δηλώνουν ὡς
ὑπερήφανοι ποὺ ἔχουν «τέτοιους» φίλους.
Ὅσοι (Χ.Ο.) καθηγητές, γονεῖς καὶ
μαθητὲς τάσσονται ἀνοικτὰ – ἐντὸς καὶ ἐκτὸς
σχολείου – ὑπὲρ τῶν «δικαιωμάτων» τῶν σοδομιτῶν.
Καὶ φυσικὰ (νὰ τιμωρηθοῦν μὲ
καθαίρεση τὸ γρηγορότερο) ὅσοι (Χ.Ο.) ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς ἔχουν ἀποδεδειγμένα
τὸ συγκεκριμένο «κουσούρι»… διότι αὐτοὶ ΕΙΝΑΙ ἡ «ἀφύλακτη –
συνοδικὴ πύλη», ἀπὸ τὴν ὁποία ἔρχονται καὶ εἰσέρχονται ὅλα τὰ δεινὰ
εἰς τὴν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, εἰς τὸ Κοινοβούλιο ἀλλὰ καὶ εἰς ὅλη τὴν Οἰκουμένη.
Ἐξ αἰτίας αὐτῶν ἑτοιμάζεται νὰ εἰσέλθει τὸ
ἅρμα τοῦ Ἀντιχρίστου ἐντὸς τῆς Ἁγίας πόλεως καὶ ἐννοοῦμε τὸν «θρησκευτικὸ γάμο»
ἀλὰ Ἀγγλικανικῆς κουλτούρας ὡς δῆθεν «εὐλογημένο μυστήριο» ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας. Δηλαδὴ νὰ στεφανώσουμε τὰ κεφαλάκια τους μὲ τὸ
στεφάνι τῆς «ἀκράτειας». Κύριε ἐλέησον!… Δὲν θὰ ἦταν ὑπερβολὴ νὰ ποῦμε ἐδῶ πὼς
αὐτὸ τὸ «στεφάνι» – ἐπὶ τῶν κεφαλῶν τους – συμβολίζει ἐκεῖνο τὸ «ἀκάνθινο
στεφάνι», μὲ τὸ ὁποῖο ἔστεψαν οἱ υἱοὶ τῆς ἀπειθείας τὸν υἱὸ τῆς Παρθένου, τὸν
Κύριο καὶ Βασιλέα μας Ἰησοῦ Χριστό. Κύριε ἐλέησον ἠμᾶς!
Καὶ τέλος ὅσοι
ἱερεῖς καὶ Ἀρχιερεῖς ἐκδηλώνουν αἰσθήματα δῆθεν ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ φιλίας πρὸς
σοδομίτες, ἀμήν.
«Εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἤτω
ἀνάθεμα. μαρὰν ἀθᾶ.» (Α Κορ. 16,22), ποὺ σημαίνει, “Ἐὰν κανεὶς δὲν ἀγαπᾶ μὲ
ὅλην του τὴν ψυχὴν καὶ τὴν δύναμιν τὸν Κύριον Ἰησοῦν, ἂς εἶναι χωρισμένος ἀπὸ
τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸν Χριστόν. Ὁ Κύριος θὰ ἔλθη καὶ θὰ τὸν κρίνη ὅπως τοῦ
πρέπει’’.
ΕΙΘΕ Ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΤΕΡΕΩΣΕΙ ΤΑ ΠΙΣΤΑ
(ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΑ) ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ «ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ» ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΔΙΑ ΠΡΕΣΒΕΙΩΝ
ΤΗΣ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ, ΑΜΗΝ
Εἴθε ὁ Θεὸς νὰ δώσει «ἀγγέλους-ἰατρούς», γιὰ νὰ
βοηθήσουν ὅλα τὰ φιλικὰ πρὸς τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ μέλη τῆς πολύχρωμης
κοινότητας νὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὰ ἄθλια πάθη τῆς σαρκός… «Διότι στὴν προχωρημένη
σῆψι τῶν τραυμάτων χρειαζόμεθα πολὺ ἔμπειρο ἰατρό…»!
Πράγματι, «Ἐκεῖνοι ποὺ ἐξῆλθαν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο εἶχαν
ὁδηγὸ τὸν Μωϋσῆ, καὶ αὐτοὶ ποὺ ἔφυγαν ἀπὸ τὰ Σόδομα ἄγγελο.
Καὶ οἱ μὲν πρῶτοι ὁμοιάζουν πρὸς ἐκείνους ποὺ θεραπεύουν τὰ πάθη τῆς ψυχῆς μὲ
τὴν φροντίδα καὶ τὶς ὁδηγίες ἀνθρώπου-ἰατροῦ. Αὐτοὶ εἶναι ὅσοι ἐξέρχονται ἀπὸ
τὴν Αἴγυπτο.
Οἱ δεύτεροι ὁμοιάζουν πρὸς ἐκείνους ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ καθαρισθοῦν ἀπὸ τὰ
ἀκάθαρτα καὶ ἄθλια πάθη τῆς σαρκός. Γι’ αὐτὸ χρειάζονται ἄγγελο-ἰατρό, δηλαδὴ
ἰσάγγελο ἄνθρωπο θὰ ἔλεγα, γιὰ νὰ τοὺς βοηθήση.» (Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος)
(Λειτουργὸς Μέσης Ἐκπαίδευσης ΠΕ11)
Σημειώσεις
[1] ethnegersis.blogspot.com [2] katanixi.gr [3]
lawspot.gr [4] themamagers.gr [5] lifo.gr
............................................................................................
.............................................................................................
